Hierover is een artikel verschenen in het tijdschrift van de Historische Kring Bommelerwaard.

"Met een locatie nauwkeurigheid van een paar honderd vierkante meters werd het mogelijk om geofysische technieken in te zetten. Silvester Ramaker en Gerben van Bergeijk, beiden (destijds) werkzaam bij de firma ATKB (gespecialiseerd in bodemonderzoek, bodem belangeloos aan om het terrein te onderzoeken. met een kleine subsidie van de Archeologische Werkgemeenschap Nederland om wat onkosten te dekken, werd dat realiteit.

Bodemradar
Het principe van bodemradar is heel eenvoudig. Zichtbare straling weerkaatst op de bodem maar kan er niet in doordringen, zodat we alleen het oppervlak kunnen zien. Radarstraling kan dat wel, afhankelijk van de samenstelling van de bodem, tot meters diep. Zoals geldt voor alle soorten electromagnetische straling op het grensvlak tussen lucht en ene glazen ruit. De bodemradar bestaat uit een zender die radarstraling de bodem in zendt en ontvangers die de reflecties weer opvangen. Natuurlijk moeten de materialen in de bodem, in ons geval de houtresten en het materiaal waarmee de kleiput later weer gevuld werd, wel voldoende verschillend zijn om te reflecteren. Als dat niet het geval is, valt er niets te zien, zoals een glazen object onderwater ook nauwelijks te zien is.

Onderzoek van het terrein
De apparatuur van ATKB meet met tien zend-en ontvangstantennes die parallel gemonteerd zijn en in wandeltempo over het te meten veld worden de refelcties geprojecteerd op een AHN kaart. Opvallend is het contrast tussen de zeer sterke reflecties in het noordelijke en de zeer zwakke reflecties in het zuidelijke deel. De grens tussen beide gebieden markeert tevens de grens tussen de twee delen van de kleiput die op verschillende momenten gedempt zijn. dat verschil kan alleen stoelen op de verschillende aard van materialen die voor het dempen gebruikt zijn................."