De zeeprik is een van de vissoorten die het moeilijk heeft met alle migratiebelemmeringen wanneer ze op weg zijn naar paaigebieden. De afgelopen jaren zijn veel migratiebelemmeringen opgeheven voor bijvoorbeeld de zalm en de steur. De zeeprik lijkt mee te profiteren van deze verandereningen. De afdeling Aquatische Ecologie heeft de afgelopen jaren in opdracht van Rijkswaterstaat verschillende migratieonderzoeken uitgevoerd, waaronder dit onderzoek naar de paaimigratie van zeeprik.

Lees hier het volledige artikel.

"Een beetje een rare snuiter is het wel, de zeeprik, (Petromyzon marinus). Met zijn slangachtige uiterlijk, ronde bek en het ontbreken van schubben en vinnen doet hij niet eens visachtig aan. Wie zich echter verder verdiept in deze kaakloze bloedzuiger, wordt al snel gegrepen door zijn fascinerende levenswijze.

De zeeprik begint zijn leven als vale, blinde larve. Verscholen in de zachte bodem van stromende wateren voedt hij zich door algen en detritus uit het water te zeven. Na vijf tot zeven jaar ondergaat de larve een ware metamorfose, waarbij hij in enkele weken de kenmerken van een volwassen dier ontwikkelt. Kort daarna trekt de nu vrij zwemmende prik richting zee, op zoek naar zijn eerste bloeddonor. Zowel vissen als zeezoogdieren doen daarbij dienst als gastheer. Met zijn bek vol puntige tanden zet hij zich vast in de flank van zijn slachtoffer en met zijn rasptong verleent hij zich toegang tot het zachte weefsel en bloed. Op
dit voedzame dieet groeit de kleine prik in één tot twee jaar uit tot een volwassen vis van wel een meter...."